Dag 9 Welgevonden game reserve - Mapungubwe National Park

We besluiten de laatste ochtendsafari vandaag te ‘skippen’ omdat we een lange trip voor de boeg hebben en ons niet willen haasten. Peter checkt onder het ontbijt nog even zijn mail en ik hoor wat knopen….2 bekeuringen binnen die goed zijn voor 170 euro. Oh oh.. dat is op de dag dat onze oudste zoon ons heeft weggebracht naar Schiphol. We gaan ons echt afvragen wat nu voordeliger is. Een hotel nemen of ons laten brengen..(wees gerust lieve Lennart, we zullen ze voor je betalen hoor).

Na het ontbijt worden we door de ranger teruggebracht naar onze auto bij de gate. Vervolgens rijden we via Vaalwater, Modimolle en Mokapane naar Polokwane en vandaar vervolgen we de reis in noordelijke richting naar het Mapungubwe National Park. Dit ligt op de grens met Botswana en Zimbabwe. Het is een trip van 360 km maar daar hebben we toch wel zo’n 6 uur voor nodig. We komen dan ook pas tegen de avond aan bij deze locatie. We verwachten niet veel van dit park, het is enkel bedoeld als tussenstop, want de dag erop trekken we door naar Botswana.

Hoe dichter we bij het Mapungubwe National Park komen hoe enthousiaster we worden. Wat een geweldig park. Het doet ons denken aan het Arches park in Utah in Amerika. Enorme baobabbomen vormen een verbazingwekkende mooie achtergrond in de avondzon van dit park, Het is werkelijk prachtig om te zien, vooral de zonsondergang. Aangekomen in het park, rijden we nog zeker een half uur door de natuur totdat we bij onze hut zijn. Dit onderkomen heeft een beetje het sfeertje van Kruger, en valt zeker niet tegen. Jammer dat we hier maar een dag zijn zeggen we tegen elkaar. Want mooi dat het hier is.

@BMS Diana:
Het eten viel reuze mee, de kaart was verbazend gevarieerd, maar bij alles wat we wilden bestellen zei  hij.. oh that’s pitty, its sold out.Er bleef alleen steak over van de kaart. Maar die smaakte zeker niet verkeerd.  Over de ambiance heb je niets te veel gezegd, formica tafeltjes met een reclame parasol er boven, en dat we gereserveerd hadden snapte ze al helemaal niet (we waren namelijk de enige gasten). En in het donker naar toe rijden was al een belevenis op zich.